Met gebogen hoofden,
dwalen wij door grijze straten,
gebukt onder maatschappelijke druk.
Met gebogen hoofden,
gebukt onder maatschappelijke druk,
gekluisterd aan het draagbare scherm.
Met gebogen hoofden,
gekluisterd aan het draagbare scherm,
schuilend voor de zon.
Met gebogen hoofden
schuilend voor de zon
want zij is licht, warm en schijnt.
En als we haar in alle eerlijkheid aankeken
zouden we moeten erkennen dat wij verloren zijn,
dat wat zij heeft.
dit onderdrukken doet minder pijn
dan te erkennen dat het lang gelden is
dat wij zo hebben geleefd.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten